Po wyjściu z dworca kolejowego w Gdyni wychodzimy na Plac Konstytucji. W lewo, z ronda, biegnie droga do Gdyni Stoczni, a za nią, jakieś 2 km dalej, wjeżdżamy na Estakadę Kwiatkowskiego i wjeżdżamy na Kępę Oksywską. Tam w lewo przez Pogórze Górne do Kosakowa. Z Kosakowa prosto do Rewy i Mostów, w lewo przez Dębogórze na Moście Błota … i przed nami panorama Kępy Puckiej. Jej wysokość dochodzi do 90 m n.p.m. Od północy ograniczona przez Puckie Błota, na wschodzie – przez Zatokę Pucką, na zachodzie – Puszczę Darżlubską (właściwie jej resztki) i na południu – Mosie Błota. Główne miasto – Puck, ale obok jeszcze sporo wsi. Dziś o tych po południowej stronie Pucka.
W Mrzezinie wjeżdżamy pod górę – na Kępę. Po drodze, po lewej stronie – pomnik – cmentarz żołnierzy niemieckich i radzieckich, którzy zginęli w walkach o Gdynię w czasie II wojny światowej. Kiedyś wrogowie, teraz leżą obok siebie, cisi, spokojni, a tylko wiatr porusza gałęziami drzew rosnących obok.
Pierwsza droga w prawo – to droga przez las do Osłonina. Bardzo stara wieś – swymi początkami sięgająca połowy XIX w. Przed wojną był tu piękny folwark. Dziś straszą ruiny po zabudowaniach gospodarczych. Między Osłoninem a Rewą znajduje się Beka – rezerwat ornitologiczny. I klif, wznoszący się nad Zatoką Pucką.
Jedyna z dwóch dróg, którymi można wyjechać z Osłonina, prowadzi przez tzw. Aleję Lipową, która prosto prowadzi do Rzucewa. Podanie głosi, że tą aleję sadził przyszły król Polski Jan III Sobieski. Ja raczej myślę, że jeśli miał on coś z nią wspólnego, to to, że ruszył palcem wskazującym i pokazał, co mają zrobić.
Jak byłem pierwszy raz w Rzucewie, była to ruina (podobnie jak zamek w Krokowej). Służyła za czasowe schronienie uciekinierom. Tam właśnie zatrzymałem z kolegą jednego włamywacza. Budynek zamku był bez dachu, niszczał. Obecny kształt został mu nadany przez rodzinę von Below w 1840 r. Po wojnie mieściła się w nim szkoła rolnicza, a po wybudowaniu nowego budynku szkoły zamek przechodził z rąk do rąk różnych instytucji (Stocznia im. Lenina w Gdańsku, Urząd Wojewódzki), a na koniec trafił do Cepelii, która zaczęła budynek ratować. Teraz jest to przepiękny hotel.
Przed wojną w Rzucewie prowadzono prace archeologiczne – znaleziono szczątki po łowcach fok. Po raz pierwszy usłyszałem o nich od swego syna, kiedy z klasą w podstawówce wybrał się w tamte okolice. Teraz jest tam o.m.c. muzeum. To znalezisko łowców fok musiało być bardzo cenne, skoro pojawiło się określenie „neolityczna kultura rzucewska”.
Z Rzucewa drogą na zachód docieramy do drogi Żelistrzewo – Puck, skręcamy w prawo i na wysokości ogródków działkowych, polną drogą docieramy najpierw do Celbówka, później do trasy Puck – Reda. 2 km w kierunku Redy i docieramy do Celbowa. Dla mn ie osobiście była to pechowa miejscowość. Przy tej drodze znajdował się sklep GS-u. Nie było roku, aby przynajmniej raz nie było do niego włamania. Ale we wsi nie tylko sklep. Jest również pałac z II poł. XIX w. z zachowanymi zabudowaniami gospodarczymi. W pałacu znajduje się teraz dyrekcja filii Przedsiębiorstwa Hodowli Ziemniaka. Przed wojną majątek należał do rodziny Rodenackerów, właścicieli browaru w Gdańsku. Fritz Rodenacker przed wojną był przywódcą Niemców w Pucku. Rzecz charakterystyczna – nie pozwolił on na żadne aresztowania swoich polskich pracowników. Po wkroczeniu Rosjan do Pucka Fritz z żoną zostali przez nich aresztowani. Ona – zmarła po wyjściu z więzienia, zaś jej męża zamordowano po drodze z Pucka do Wejherowa.
Z pałacu w Celbowie aleją lipową wydostajemy się z powrotem na szosę Puck – Reda. W odległości 4 km w kierunku Redy znajduje się następna wioska – Sławutówko. Tu – po prawej stronie, schowany w parku stoi pałac Below. W czasie, kiedy zamieszkałem w Pucku, mieściła się w nim dyrekcja PGR-u. Teraz jest to piękny hotel. Oprócz pałacu zachowały się jeszcze budynki gospodarcze oraz młyn (przez staw zamkowy przepływał strumień, który uruchamiał turbinę wodną. Turbina dostarczała prąd dla Zamku i gospodarstwa. Już za czasów mego pobytu w Pucku turbina została zdemontowana, bo wszyscy musieli korzystać z prądu państwowego). Przed wybuchem wojny rezydencja i majątek zostały przepisane na krewniaka – Albrechta von Krockow (ten z Krokowej). Belowie nadal mieszkali w Sławutówku. Po wejściu Armii Czerwonej ich pokojówka – Ukrainka, nakablowała na nich, czego efektem była likwidacja całej rodziny (ich grobowiec znajduje się w pobliskim lesie). Pokojówka nie wzięła pod uwagę tego, że miejscowa ludność lubiła i szanowała Belowów. Ludzie ze Sławutówka wzięli sprawiedliwość w swoje ręce i ukamienowali ją.
Do zatoczenia koła, czyli dotarcia do Mości Błot od strony Redy, został nam jeszcze jeden pałac – w Rekowie Górnym. Jego obecna bryła została wybudowana w 1871 r. przez Hagena z Sobowidza. Jego następnym właścicielem był Paul Mahncke, który rozbudował gospodarstwo, nie zapominając o mieszkańcach wsi.
Po wojnie właściciele opuścili majątek, a pałac, pozbawiony właściciela, zaczął niszczeć. Przed ruiną uratowało go powstanie PGR-u,a później Warzywniczego Zakładu Doświadczalnego. W pałacu umieszczono biura, bibliotekę, świetlicę oraz mieszkania.
W tym czasie byłem w nim kilka razy, a moim kolegą został ostatni dyrektor Zakładu.
W 1994 r. pałac znów przeszedł w prywatne ręce – znajduje się w nim hotel „Wieniawa”.
I to już koniec dzisiejszej wędrówki. Bardzo proszę przeczytać na zdjęciach dokładniejsze historie Rzucewa i Osłonina.
A teraz – zapraszam do galerii.
https://plus.google.com/u/0/photos/115282811493414911352/albums/5991808694374952785?partnerid=gplp0
Manro
Strefa Biznesu: Plantatorzy ostrzegają - owoce w tym roku będą droższe
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
